Ze verwijderen je stem, niet je mening!

Ze zeggen: je hoeft je geen zorgen te maken.
In Nederland leven we niet in een dictatuur. We hebben toch vrije meningsuiting? We mogen alles zeggen. Censuur? In Nederland? Kom nou!

Maar ik ben verwijderd, verzwegen en verbannen.
Niet omdat ik loog, maar omdat ik mijn woorden toevertrouwde aan Facebook.
Zonder waarschuwing.
Zonder uitleg.
Zonder kans op herstel.

In één klap ben ik – en mijn hele gezin – van Facebook gegooid.
Niet één account, maar drie.
Geen schending, geen haatspraak, geen oproep tot geweld.
Gewoon: weg.
Alsof we nooit hebben bestaan.

Geen contactmogelijkheid.
Geen bezwaar.
Geen reden.
Geen recht.
Alleen stilte.

Mijn woorden, mijn kritische vragen, mijn andere kijk op wat er in de wereld gebeurt,
mogen niet langer gelezen worden.
Dit is de realiteit: dit ís censuur.
Keihard.
Geniepig.
Geruisloos.

Zeggen wat je denkt? Alleen als het binnen hun lijnen blijft.
Delen wat je ziet? Alleen als het hun verhaal versterkt.
Geloven wat je gelooft? Alleen als het door hen is goedgekeurd.

Mijn geluid mag niet gehoord worden.
Mijn posts mogen niet meer bestaan.

En dit is geen toeval.
Dit is beleid.
Geen storing.
Dit is de richting.

Ik deed niets verkeerd.
Ik stelde alleen vragen.
Ik dacht zelf.
Ik volgde niet blind.

En toen gebeurde het: met één klik was ik weg.
8.000 volgers. Honderden teksten. Verdwenen.
Zonder waarschuwing.
Zonder uitleg.
Zonder verweer.

En dat, lieve mensen, is precies hoe het straks ook met je geld zal gaan.
Al zeggen ze nu nog dat contant geld gewoon blijft bestaan.
De digitale euro komt ernaast, niet in de plaats.
Maar zoals met alles wat buiten hun controle valt: het verdwijnt.
Stilletjes.
Geleidelijk.
Met een klap.
Onomkeerbaar.

De digitale euro, of CBDC, wordt straks jouw toegangsticket tot alles.
Tot je geld.
Je boodschappen.
Je zorg.
Je reizen.
Tot je vrijheid.

Maar met die toegang komen voorwaarden.
Je gedrag moet kloppen.
Je woorden moeten goedgekeurd zijn.
Je mening mag niet wringen.

Want met één druk op de knop wordt je saldo bevroren.
Precies zoals mijn stem werd bevroren.
Poef. Weg.

Ze noemen het vooruitgang.
Ik noem het een digitale strop.

Contant geld is niet ouderwets.
Het is je laatste stukje vrijheid.
Je laatste stukje eigendom dat níet afhangt van toestemming.

En als je denkt: “Ach, dat zal zo’n vaart niet lopen…”
Kijk dan naar mij.
En naar duizenden anderen.

Wie zich niet voegt, wordt verwijderd.

Vrijheid zonder controle is een illusie, zeggen ze.
Maar het is juist controle die vrijheid onmogelijk maakt.

Dus blijf wakker.
Deel dit.
Volg me.

Ik wil dat jij weet dat ik niet van het internet ben verdwenen.
Ik ben gewoon verwijderd.
Niet omdat ik fout zat,
maar omdat ik iets raakte.

En dat zegt misschien wel alles.

Blijf alert, blijf kritisch.